Boşanmak istiyorum aynı zamanda istemiyorum, ne yapacağım?

10 yıllık evliyiz bir çok evlilikte olabilicek veya olmaması gereken şeyleri yaşadık ancak bir şekilde sürdürebildik ama geri planda içimizde sakladığımız duygular kızgınlıklar günü geldiğinde masaya yatırılıyor ve hiç olmaması gereken tartışmalara yol açıyor bana göre ikimizde suçluyuz ama eşime göre ben suçluyum 2 çocugumuz var ne kadar sitemde etsem ne kadar kızsamda gönlüm git diyemiyor ne kendime ne ona ancak tekrarlaryan ve bitmeyen bir kavgaya çözümde bulmakta zorlanıyorum ne yapsam doğru bilemiyorum ama eşim can acıtmak için konuşuyor artık ve tahammül sınırlarım zorlanıyor affetmek ya da özür gibi bir eylem yok ortada çözümü olmayan geçmiş sorunların tekrar ısıtılıp konuşulması konuları hep çıkmaza sokuyor ben ne kadar sevecen davransamda günü geldiğinde ben istenmeyen sevilmeyen adam oluyorum içimdeki insani düşüncelerim beni devamlılığa itiyor ancak sebep olduğum ya da eksik kaldığım noktalar kanayan yara gibi hiç durmuyor destek hissedemiyorum zaten bir baba olarak yüklendiğim sorumluluklar ve hayat şartları yeterince fazla iken olgunluk beklemeyi istiyorum çok yıpratılmış bir evlilik ama bitmesini istemediğim bir evlilik ne yapsam bilemiyorum. (Eşim beni seviyor diye düşünüyorum ancak sözler tam tersi) (Çalışmak zorunda kaldığımız bir dönem içerisindeyiz ve zaman olarak birbirmize pek vakit ayıramıyoruz ) (Maddi konular son zamanların problemi ancak devamlı olan bir şey değil şükürler olsun herşeye sahibiz) (Kimi zaman düşman kimi zaman mükemmel bir ikiliyiz ) Dengemin alt üst olduğu bir dönem yaşıyorum tutarlı olmak için gösterdiğim hiçbir hareket ne görülüyor ne işitiliyor. Alttan almalar beni değersiz kılıyor gibi bir algım var çok fazla konu var ancak olayın ana temel noktası tutarsız bir ilişki , devamlı tartışma ortamı , herkesin haklı oluşu , değersiz hissedilme iki taraf içinde