Gerçekten sevenler neden kavuşamaz?

Arkadaşlar normalde böyle sitelere takılmayı, birşeyler paylaşmayı sevmem. Ama son zamanlarda kafam çok karışık, destek alabileceğim, akıl alabileceğim kimse yok. Biraz zaman ayırabilirseniz sevinirim. Bu yaşıma kadar sadece 1 kişiyi sevdim, olmadı bitti konu kapandı sayılır. Ailemle bu konuları konuşmayı sevmem. Sonrasında biri vardı aklımda annem tahmin ederek eğer aklında o varsa beni unut gibi şeyler söylerek 1 ay benle konuşmadı. Üstelik daha ben o kişiyle hiç konuşmamışken. Şimdi ise ilk adım o kişiden geldi. İster istemez yazmak zorunda kalıyorum. Ama kendisinede bu mevzuyu anlatmadan istemiyorum dedim. Kırmamak adına. Ve konuştuğumuz süre boyunca benimle aynı düşüncede, aynı kafada, bana oldukça yakın ve beni gerçekten tamamlicak biri olduğunu hissettim. Hislerimde bu güne kadar hiç yanılmadım. Düşünce yapısı, neyi nasıl düşündüğü, kurduğu cümlenin başından sonunu nasıl tamamliyacağını anlayabilecek kadar iyi tanıdım diyebilirim. Ama annemin o tavırları dolayısıyla bende çok samimi olmamaya çalışıyorum. Konuşmayı uzatmamaya gerekirse kırmadan bitirmeye çalışıyorum. Ama bir yandan içten içe yanlış yaptığımı beni daha iyi kimsenin anlamiyacağını düşünüyorum. Çok arada kaldım. Siz böyle bir durumda olsanız nasıl davranış sergilerdiniz. Yorumlarınızı merak ediyorum.