İki Kız Arasında Sıkışıp Kaldım?

Bir okulda 10 yıldır Türkçe öğretmeniyim.4 yıl önce okula benimle yaşıt bir Din Kültürü öğretmeni geldi. Uzun süre peşinden koştum. Sonunda emeğime saygı duyup benimle konuşmaya başladı ve 3 yıldır beraberiz. Fakat çekingen bir insan, dini duyarlılığı fazla. Okuldaki arkadaşlarımızdan gizledik birlikteliğimizi. Birlikteliğimizden çok keyif aldık. Ben en kısa zamanda evlenelim istedim. Kendisi 3 yıldır sürekli ileri attı bu isteğimi. Son bir yıldır küçük bahanelerle bana tripler attı. Ben kendisini hep temiz bir insan, aile kurulabilecek bir kız, güvenilir bir eş adayı olarak gördüm. Hep alttan aldım gereksiz yükselmelerini. Bu kadar kusur kadı kızında da olur dedim. Ama bu dönem okula benden 6 yaş küçük ücretli bir Matematik öğretmeni geldi. Kendisi hoş ve çok güzel bir kız. Sevgilime olan sadakatimden ona karşı art niyet hiç düşünmedim. Hatta yanlış anlaşılma olmasın diye sohbet etmedim, onun bulunduğu ortamlara pek girmedim. Siz de biliyorsunuz ki 100 öğretmenlik bir okulda dünya kadar dedikodu olur. Neyse uzatmayayım, bu kız son zamanlarda bana olan sevgisini çokça hissettirmeye başladı ve bu durum yavaş yavaş aklımı karıştırmaya başladı.
1 ay önce sevgilim küçük bir şey üzerine beni çok üzdü. En son dedim ki benim gözümün içine bakan insanlar varken neden gururumu sürekli ayaklar altına alıyorum. Neden her seferinde haklıyken özür dileyip arayı bulan kişi ben oluyorum. Ve sevgilimden ayrılmayı ilk kez ciddi olarak düşündüm. Tamam senin istediğin gibi olsun, bitsin artık her şey dedim. Kendisi bana ayrılmak istediğini söylerdi ara ara. Bunu benden duyunca şok etkisi oldu. Pişmanlık yaşayıp özür diledi, 1 aydır çok daha sıcak davranıyor. Evlilik tarihimizi erkene çekelim diyor. Oysa ben artık yorulmuş ve cidden kafamda bitirmiştim sevgilimi. O an yaşadığım yüksek duygusal durum devam etme kararı almamı sağladı. Pişman olur muyum diye korkuyorum. Bir yakınımız temiz aile kızı diye sevgilime benzer bir kızla evlendi. Fakat anlaşamadılar, boşandılar. Benzer bir şey yaşamaktan çok korkuyorum. Ücretli matematik öğretmeni ile bir süredir muhabbet ediyoruz. Yeni bir insan olduğu için pek tabi sohbeti tatlı geliyor. Kendisini sevgilim kadar tanımıyorum, huyunu suyunu bilmiyorum. Ama nedense içim burkuluyor. Pişman olur muyum diye korkuyorum. Kendisi atanıp giderse benim ailevi sebeplerimden dolayı şehir değiştirmem imkansız. Onunla bir gelecek düşünmeye korkuyorum. Sevgilimle kurduğumuz hayaller de sıcak gelmiyor.
32 yaşındayım, yıllardır kısmet çıkmadı. Sevgilimi hep eşim olacak gözüyle gördüm. Yoldan geçerken başımı kaldırıp başka insanlara bakmıyordum. Şimdi aynı okulda onunla aynı ortamı paylaşan biriyle konuşuyorum ve yaşadıklarımdan dolayı bunu garipsemiyorum. Biliyorum saliha eş mutluluğun yarısıdır ama küçük bahanelerle çıkan tartışmalar eşim rahat bir insan olsun ama huzur versin mantığını oturttu aklımda. Eşimin aile kızı olmasını isterdim. Ama evlilik hayatı, gerçek hayat, romantik ilişkiler bu kadar basit değilmiş...