İlişkilerde ne istediğimi bilmiyorum. Ne yapabilirim?

Öyle ki, sırf bu yüzden ayrıldığım biri bile oldu. Halbuki söylediğine göre o beni çok seviyordu. Doğrusu gösterdiği sevgi de böyle hissettiriyordu. Ayrılmakla, duygularıyla oynamış gibi oldum. Bu değildi niyetim. Olayın yalnızca bu tarafından bakarak, bir hatalı varsa o kişinin yalnızca ben olacağımı söylemeyin. Bu eminim ki eksik bir çıkarım olmuş olurdu. Ne yapmalıyım? Karşımdakini sevip sevmediğim konusunda öyle ikilemlere düşüyorum ki, anlamsız bir duygu karmaşası içerisinde buluyorum ilişkilerde kendimi. Yoruldum. Üzmekten de üzülmekten de yoruldum. Mesela o kızı, ayrılarak ağlattığım için de üzülüyorum. Aylar geçti ama halen aklımda. Kim bilir neler geçirmiştir aklında benle ilgili, neler çekmiştir. Ya da çoktan unutmuş mudur? Geri dönme isteğimin yanında yine bir ton şüpheye sahibim duygularım konusunda. "Hala düşünüyorsan seviyorsundur" da demeyin. İnanın bana, olayın içerisindeyken iş göründüğünden de karmaşık. Bazen istemiyor bazense istiyor gibiyim. Belki de bu duygu değişimleri, hayatımın kimi zaman boktan ilerleyişinden de kaynaklanıyor olabilir. Bilmiyorum. Zaten buraya da sırf bu yüzden, hiç değilse bir fikir alabilmek için yazıyorum.
1 0

Çok Süper Cevap

  • Anladığım kadarı ile güvensizsin ve ne istediğini bilmiyorsun, sorumluluk almayı da sevmiyorsun. Yapacağın pek bir şey yok. Hislerinden emin olmadığın sürece ve ilişkiden ne beklediğini bilene kadar karşındakine de koşulsuz güvenene kadar bekleyebilirsin.

Diğer Görüşler İçin Aşağı Kaydır

Senin Görüşün Nedir? Hemen Üye Ol!

Kızlar & Erkekler Ne Diyor?

3 1
  • Bana mesaj atar misin

    • Bunu yapamıyorum çünkü yalnızca takip ettiğin üyelerden mesaj alıyorsun

    • Duzelttim ayarlari

  • Düşünme, akışına bırak

  • Ön sevişmeyi uzun tutmaya bak sonrası gelir zaten

  • Ah siz erkekler... Nasıl ayrıldın kızdan ne söyledin ayrılırken?

    • Doğru düzgün bir şey söyleyemedim. Çıkmadı ağzımdan. O gün bana bir şeylerden bahsetmişti. Bahsettiği şeydeyse normalde kıskanmam gereken bir olay vardı. O da, ilişkide bu tür kıskanmaları ve sahiplenmeleri seven biriydi. Benim tepkisiz kaldığımı görünce o tepki gösterdi. Tepkisi üzerine istemsizce yine bir şeyler söyleyemeyip susunca da daha da sinirlendi. Ama bu sinirlenme gürleme olarak değil. Çok sakin birisi normalde. Tepki olarak sertleşti sadece tavırları. Hatırlıyorum; "Artık beni kıskanmadığını düşünmeye başlayacağım" demişti sonlara doğru. Bense "bu içimden gelmiyormuş gibi hissediyorum" demiştim üzgün bir şekilde. Ama o çok kırıldı. Ağlamıştı. Sonra bir şekilde konu ilerledi ve konuşmayı bıraktık. Biliyorum ki o günden sonra ona yazıp, özür dilememi çok bekledi. Çünkü beni seviyordu, hissediyordum. Ama bunu, sırf bu kararsızlığım sebebiyle yapamadım. Bir şeylerden emin olamamaktan o kadar nefret ediyorum ki. Onu tüm bu sevgisiyle hak etmediği şekilde anlattığımı hissetmek benim de canımı yakıyor. Ama şu an bile bu hislerimde bir şeylerden emin olamıyorum. Ve asla da bunun sebebini, altında yatan mânâyı anlayamıyorum. Keşke anlayabilseydim.

    • İlişkinizde durgunluk hakim sanırım , tartışmıyor herşeyi üzeri kapalı yaşıyorsunuz. İki taraf ta kızgınlıklarını hır gür yaparak değilde sakince dile getiriyorsunuz devamlı olarak değil mi?

    • Tartışma olmuyor değildi. Demeye çalıştığım, bağırıp çağırma söz konusu olmazdı. Bu, kendisinin sahip olduğu ses tonuyla ve karakteriyle de alakalıydı gerçi. Tartışmalarımızsa sırf bu bahsettiğim konulardan sebeple oluyordu. Ve öyle ki ilişkimiz de, söylediğim gibi bu şekilde bitmiş oldu. Ve benim de bu konulardaki tavrım maalesef ki hep bahsettiğim gibiydi. İletişimimiz normal ilişkilerde olduğu gibi samimiyetsiz de değildi aslında. Tek sorun, bahsettiğim konuydu...