Sevdiğinin peşinden gider misin?

Gidersin ama bir süre sonra aşırı yıpratıcı oluyor, sende sonunda sevmeyi değil ama o kişiyi bırakmayı tercih ediyorsun sessizce. Mücadelenin anlamsız olduğunu anladığın gün sana kalan çekip gitmek oluyor. Eninde sonunda kimse o kadar değersizliğe eyvallah demez. İnsanoğlunun özünde depresyona yatkınlık var zaten, birde kadınsa ciddi anlamda yıpratıcı bir süreç olacaktır. Gündelik yaşam içinde yeterince stres kaynağımız var, Yetmezmiş gibi herşeye ilaç olabilecek sevgi ihtiyacından maruz kalınca iyice içine kapanıp kendini soyutlarsın. Kalmayı asla yüzsüzlük veya gurursuzluk olarak tanımlamıyorum. Bende reddedildim ama o an çekip gitsem gözüm arkada kalacaktı, kalbim yarım kalacaktı, aklımda hep acabalar ile unutmam daha zor olacaktı. Doğrusu çabalayabildiğin kadar çabalayıp, elinden geldiğince beklemektir. Ondan sonra gittiğinde aklında tek dönen cümle " elimden gelenenin fazlasını bile yaptım, çok zorladım, çabaladım, emek verdim, hiçbir şeyi beklemediğim kadar bekledim ama herşeye rağmen olmadı olduramadım". O saatten sonra giderken bilirsin ki tüm mesele karşı tarafla ilgilidir, kalple ilgilidir, sevmeyince sevmiyor demek ki. Zorlamamak lazım...

Ben çok üşengeç biriyim bırak reddedilmeyi kız eğer çok istediği halde naz yapıyorsa bile asla kimsenin peşinde koşmam 1 dakika bile koşmam taviz asla vermem ufacık bir şey görürsem bitmiştir ben sevginin değil hayallerimin peşinde koşarım kızı al çöpe at kimseyle uğraşamam