Sizce nedir bunun ilacı?

Öncelikle bu soruyu anlayabilmeniz için kendimden kısa ve öz bahsedeyim.

Sessiz, sakin, dışarıdan kendi içine kapanıkmış gibi gözüken aslında açılmak isteyen, açılırken de özellikle karşı cins tarafından reddedilme korkusu, anlaşılamama vb gibi...

Sözüme söyle başlamak istiyorum;

Çocukluğum da tek arkadaş ortamım kuzenlerim idi. Biz 6 kuzen yaş farklarimiz o zamanlar 12,8,8,8,7,5 en küçükleri bendim.

Ben küçük olduğum için hep dışlanan, azarlanan, sevilmeyen, dalga geçilen, sakar ilan edilen bir çocuktum ve bunun getirisi bana çok ağır oldu. İlkokul 1 den lise 2 ye kadar hep tek başıma teneffuslerde dolaşır yemeğimi tek yer hep sorgulardim.

Sorgulamaya çok küçük yaşta başladım ve insanların birbirlerine olan davranışlarını hep arka planda izledim.

Çünkü dışlanmış hissettiğim için kendimi hiçkimse olarak görüyordum bir değerim yoktu kimse için kendimi kendi içimde de eziyordum ben yapamam beceremem diye taki lise 2 de ilk olarak ders konusunda basarbilecegimi yapabileceğimi keşfettim.

Sonrasında 15 yaşında iken bir kıza aşık (çocukluk aşkı diyelim) oldum. Ama kızın bana sadece arkadaş olarak baktığını anlayınca bosverdim topladım kendimi.

Lise 3 bitti staj esnasında yakinimin düğününe gittim bir kız beni beğenmiş ve kuzenim ile irtibata gecip beni tanımak istediğini söylemiş kız da benim gözümde çok güzeldi fiziksel olarak değil yani yüzüne bakınca bu o işte aradığım kişi tanımadan da olsa böyle düşündüğüm için birde dislanmisligin verdiği ozgunevsizlikten doğan ozguven patlaması mi diyeyim bilemedim neyse tanışma faslı oldu bir kafede sonra konuşuyorum telefonda WhatsApp da saatlerce ama o bana düğünde giyeceği kıyafeti atıyor ben giyme dedim hayır giyicem dedi ufak bir tartışma beni azarladı ve bende kendimi geri çektim sonra bir kaç gün sonra ben bitirmek istiyorum dedi ve gitti.

Olayları atlayarak anlatıyorum darlamak istemiyorum.

Bu son olay yaşanırken ben 17 o 16 yaşında idi. Suanda yaşım 25 ve o günden beri bir daha bir kızla ilişki yaşamadım. Yaşamak istedim ama hep hatayı kendimde aradim acaba ne yaptım ben diye hep alttan alan ılımlı tartışma olmaması için ne bileyim ben hır gür tatsız saçma kavgalar seven bir insan değilim ki neden benden böyle absürt şeylerin beklendiğini anlamiyorum suanda benim gibi düşünen mutlaka birisi vardır fakat ben nasıl asosyal olan hayatımdan kurtulabilirim is hayatında olduğum için aslında asosyal değilim fakat öyleymiş gibi hissediyorum.

Teşekkür ederim.